Gergefime iki damla kor düştü
Akasyaların açma mevsiminde
Bunca eziyetin arasında
Bu sabah daha erken uyandım
Sonsuz çiçek kokusundan…
Göklerden kaçan kuşlar
Bulutlardan kaçan yağmurlar
İsyanlardan kaçan insanlar vardı bu sabah gözümün ışığında…
Dağları vurup, dönen rüzgar
Bir çitlembik kanarya
Ve ölesiye yaşayan kelebek…
Elleri kesik bir şarkı
Daha bir batar nihavent makamına bu kış…
Bir sevinç yumağıydı sanki bütün acılar
Bu yüzden
Daha çok bilmeli ki her bir yaratılan
Tamamlar her bir acı
Her bir sevinci…
Anlaşılması içindir küfürlerin ağırlığı
Sevinçlerin kıymetini
Nedensiz değildir hiçbir gözyaşı
Nedensiz değildir hiçbir ölüm
Nedensiz olmadı hiçbir zaman
Sükûnet…
Birbiri içe geçmiş halkalar
Sonsuzluğu, bitimsizliği, yitimsizliği tarif eder
Açılsın gözün
Açılsın yüreğin…
Şimdi bir karanfilin ucunda bir damla kar eriyor
Toprağa düşüyor
Can veriyor
Can veriyor, can doğuyor
Düştüğü yer ıslanıyor
Düştüğü yer canlanıyor
Düştüğü yer çoğalıyor
Artıyor…
Gergefimde iki damla kor
Sönüyor…
Ve eski mahallede
Bir cumbadan inen ses
“Unutma, her bir biten, her bir başlayandır” diyor.
Cüneyt GÜNDOĞDU