Ne çok alıştık
Kardan dünya yapanlara
Çöpten ekmek toplayanlara
Katil olmaya
Bir mezarı çiğnemeye..
Ne çok alıştık
Uğursuzun başımızda durmasına
Keşmekeşe
Pespayeliğe
Vurdumduymazlığa
Ana avrat küfürlerin sade dille söylenmesine
Arsızlığın günbegün döllenmesine…
Ne çok alıştık
Kâğıttan kahramanlara
Yalandan sarılışlara
İki kere ikinin beş etmesine
Kişilere ait demokrasilere
Devridaime
Hayal kalpazanlığına…
Ne çok alıştık
Ayrıcalığı hak zannedenlere
Hakkını arayınca
Toprağa girenlere
Dürüst insanların
Bir köşeye sinmesine
Arsızların
Bağıra bağıra konuşmasına…
Ne çok alıştık
Barlara kurulan genelevlere
Sigaraya bulanan otlara
Makyaj yapan erkeklere
Tok sesli kadınlara…
Ne çok alıştık
Cahilin cesaretine
Hamilin iş bitirmesine
Bir anda saf değiştirmeye
Abdestsiz namaza durmaya…
Ne çok alıştık
Kırmızıda geçmeye
Sinyal vermeden dönmeye
Hep kendimizi haklı görmeye
Hep kendimizi övmeye…
Ne çok alıştık
Para sahiplerinin ülkeyi yönetmesine
Onlara saygı duymaya
Onlardan biri gibi olmaya
Ülkeyi yönetirken para sahibi olmayı normal zannetmeye…
Ne çok alıştık
Ne çok
Ne çok
Ne çok…
Artık içimiz acımıyor
Yüreğimiz kanamıyor
Yüzümüz kızarmıyor…
Öyleyse buyurun
Namussuzluğa
Kaldığımız yerden devam edelim…
Cüneyt GÜNDOĞDU