Güzeldi artık her şey
O kehribar renkli geceler de yoktu artık
Derde tutsak değildi hayaller
Yok yok
Değildi!
Prangasız ilk gecesinde doğum günü pastasını kesmişti
Kendisiyle birlikte
Tek başınayla beraber
Bir o ve bir de o…
Yeterliydi zaten
Mutluydu türküsünü söylerken
“Ben bir insanım, benim adım insan
Ben de sevilir, sayılırım
Ben de sevgiye, saygıya layığım.Benim adım insan, benim adım sevgi, benim adım insan”…
Geceleyin de umut doğardı dedi, sessizce kendisine
İki göz iki çeşme
Ama yaşlar sevinçten bu defa
“Ben”im işte bu dedi, bu “ben”im işte
İçimdeki, dışımdakiyle, bu “ben”im işte…
Bülbül dala gece de konar dedi
Güneş bizi zemheride de yakar dedi
Sarsıldı
Unuttu
Umudum yok dedi
Umudum yok dedi
Umudum yok dedi
Durdu, düşündü
Hatırladı…
Umudum var dedi
Umudum var dedi
Umudum var dedi
Benim hiç derdim yok, umudum var dedi…
Dertler kapı duvar
Umudum var dedi
Umudum var dedi…
Cüneyt GÜNDOĞDU